Ah! Dostlar, dostlarım…
Egolarınız kör ediyor o gözlerinizi, takılıp
kalıyorsunuz dünün matemi ve yarın düşleri arasında. Farkında olmadan
kaçırıyorsunuz bugünü yaşamanın hazzını. Yaşamak sayıyorsunuz beton yığınları
altında yaşlanmayı. Zaten pek seviyorsunuz yaşam hakkında laflar gevelemeyi,
farklı bir laf etmeyi bilgelik sayıyorsunuz. Hem cehaletten yakınıyor, hem
cehaletten besleniyorsunuz. Yoksa kim dinlerdi sizin budalaca sözlerinizi?
Ölümden ödünüz kopuyor bir yandan, diğer yandan
cenazeniz bile bir merasim olsun istiyorsunuz. Ve yalnızca kendinize yer açmak gayesiyle
yıkıyorsunuz putlaşmış fikirleri. Çünkü dostlarım, putlaşmak istiyorsunuz.
Hırsınız da, korkunuz da bundan ibaret.
Yorumlar
Yorum Gönder