Bir eylül sabahı, sessiz ama azimle
Yağmur yağıyor bu ruhsuz kentte
Ve yağmurun her tanesi seni düşürüyor aklıma
Ürkek adımlarla geçiyorsun
Kalbimin acıyan yerlerinden
Geçip gidiyorsun Suzan
Kırgınlığıma aldırmadan
Verdiğin sözler yankılanıyor
Boş bir evin tenhalığında
Sustuğun yerde tükeniyor
İnsanlık adına beslediğim ümitler
Yine bana kalıyor yalnızlığın ayini
Yorumlar
Yorum Gönder